Peter Iwers

8 komentarzy

1. to pewnie dlatego że nie jest death metalowy 😉 (jestem fanem IF, nie haterem
   ;))

   mam jego frotkę (taką, albo nawet tą samą co ma na fotach!) z koncertu w
   Wawie 😀

2. To co w końcu grają jak nie melodyjny death metal? Ale Clayman to świetna
   płyta.

3. death metal to jest Deicide, to jest Cannibal Corpse, to jest Nile, to jest
   Obituary, nie melo-defy

4. Wiesz, niby taka mała różnica, a tak wiele daje (; melodyjny defmetal to
   zupełnie coś innego niż defmetal.

   Generalnie kawał skur**la z tego bejsmena, w cholerę mnie się podobało jego
   brzmienie kiedyś i styl gry. Ale jak dla mnie In Flames dopiero od ostatnich
   2-3 płyt jest słuchalne, choć bardziej pod ładne, „komercyjne” granie to
   podchodzi (bardzo dużo ładnych melodyjek, harmonii, które wręcz uwielbiam).
   😀 Aż sobie ich posłucham.

5. Zaprzeczyć się nie da, Maczo pełną gębą z niego jest. Męczę ostatnio
   strasznie Satellites and Astronauts. Świetny kawał muzyki.

6. pierwsze płyty, zwłaszcza The Jester Race to typowy Melodic Death, pod który
   moża by podciągnąć parę następnych płyt. ale… czy A Sense Of Purpose
   ma coś w sobie z deathu? może od czasu do czasu jakiś blast, praca gitar nie
   ta, growlu brak… lubię te płyty, za to co pisał Mariotd – harmonizacje,
   kompozycje, ogólnie genialne zgranie gitar, ale brakuje mi tu defowego
   p*rdolnięcia.

   btw już skończyli nagrywać nową płytkę, ciekawe co znowu wysmażą 😉

7. Uwielbiam ich pierwsze płyty,szczególnie je lubiłem jak byłem małym
   satanistą:D a teraz co robią to w ogóle mi nie podchodzi ..

8. A ta koło death metalu to nie leżało, chyba, że mówimy o początkach. W
   ogóle jakiś melo death nie ma nic ciekawego dla mnie do zaoferowania.
   Podobnie jak sympho black.

Możliwość komentowania została wyłączona.