Mattias Norrman – Katatonia

5 komentarzy

1. oj tak…

   „Great cold distance” uwielbiłem od pierwszego przesłuchania…nie jestem w
   stanie zliczyć ile razy gościła w playerze… Zespół godzien uwagi i to
   bardzo! Linie basowe bez zbędnych fajerwerków faktycznie świetnie wpasowują
   się w muzę – w końcu to jest najważniejsze. Cieszy również fakt, że
   Panowie grają na polskich wiesłach :))

   Tym, którzy nie mieli przyjemności poznać ich muzyki serdecznie polecam.

   M.

2. Zespół genialny pod względem brzmienia jak i klimatu, na żywo niestety
   średni są. Ostatnia płyta też jakaś na siłę, ale „Great cold distance”
   jak i poprzednią płytę można słuchać w nieskończoność. Mają swój
   styl, świetny charakterystyczny, patetyczny, delikatny i subtelny wokal.
   Polecam wszystkim te dwie płyty, bo można dużo dobrego z nich wyciągnąć
   mimo iż basowych cudotwórstw tam nie ma.

3. Zajebista ich płyta, bardzo lubię ich muzę, ale ten ww. album rozwala.
   Prosty, lżejszy od późniejszych przez was wymienionych, aranżacyjnie i
   brzmieniowo surowy, ale jaki power inside.

4. A czy to ta sama katatonia w której kiedyś wokal sugerował, ze facet nachyla
   się nad kiblem i zwraca? 😉

   Edit: przesłuchałem z 5 utworów i mam dosyć, nie żeby to było jakieś
   paskudne, ale wokal kompletnie do mnie nie trafia.

5. Tak, ta sama. Te wcześniejsze wymienionym przez Ciebie wokalem kompletnie do
   mnie nie trafiały.

   A obecnie wokal może się nie podobać:) Gusta.

Możliwość komentowania została wyłączona.