Jeszcze więcej o akordach?

6 komentarzy

1. Popraw tagi 😉

2. Mi najwygodniej ten akord gra się następująco: kładę bara palcem wskazującym (dźwięki A oraz C), palec serdeczny kładę na dźwięku E, a mały na dźwięku A (oktawa).

   Mi wygodniej jest na kwincie polozyc srodkowy, a na oktawie serdeczny. To chyba
   dlatego, że mam jeszcze dość małe paluchy. Ale twoja metoda jest chyba
   łatwiejsza, bo można łatwo dodać 4 dźwięk na wyższej strunie…

   Wydaje mi się, że budowe podstawowych akordów – tzn mollowy i durowy – znać
   powinen każdy basista, bo w wielu przypadkach na nich opoiera się
   komponowanie no i oczywiście improwizacja… Więc powyższy post warto
   przeczytać ;D

   —————————————————

   Rallat napisał trochę o podstawach budowaniu akordów. Ja napiszę trochę o
   „wtapianiu” i budowaniu na ich podstawie utworów.

   —————————————————

   Warto się też czegoś dowiedzieć o akordach dominantowych septymowych,
   septymowych durowych i mollowych. Na tych ostatnich oparta jest większa
   część utworów rock n rollowych.

   Dowód to choćby jeden prosty motyw (metrum 4/4). Można go zacząć od
   każdego dźwięku (tzn od A do G, takiego dźwięku), trwa on jeden takt,
   więc można go bez problemu dopasować do innych instrumentów i
   odwrotnie:

   G||——–

   D||—-5575

   A||–47—-

   E||55——

   To był akord durowy septymowy. Można się bardzo łatwo domyślić po
   pierwszych 4 dźwiękach. Najpierw tercja wielka (4 próg struny A), później
   mała (7 próg strony A)

   Wystarczy wprowadzić małą zmianę, aby powstał nam akord septymowy
   mollowy:

   G||——–

   D||—-5575

   A||—7—-

   E||558—–

   Trochę go trudniej zagrać, ale jest on jak najbardziej prawdidłowy. A
   różni się tylko jednym dźwiękiem – tercją…

   W ten sposób można przekształcić cały utwór napisany w durze na mollowy –
   czyli „wesoły” na „smutny”. Wystarczy zmienić parę dźwięków. Proste
   ;D

   ————————————————–

   Ale co jak chcemy zrobić utwór, który zawiera i akordy durowe, i mollowe? Tu
   sprawa się bardziej komplikuje… Ale jak to bywa w teorii muzyki, na każdy
   problem jest metoda. Teraz przedstawię tym mniej utalentowanym i usłuchanym
   użytkownikom tego forum „maszynę do robienia utworów”:

   UWAGA!!! Maszyna dotyczy jedynie utworów „ogniskowych”
   (wilki, elektryczne gitary, Big Cyc). Jeśli jesteś metalowcem to lepiej tego
   nie czytaj, bo jeszcze zwymiotujesz (a jeśli się na to odważysz to miej
   wiadro w pogotowiu)

   1. Bierzemy byle jaką gamę durową lub mollową (gamy też trzeba znać!
   Koniecznie! :]). Ja dla przykładu wezmę gamę C-dur. Gramy ją tak:

   G||—–245

   D||–235—

   A||35——

   E||——–

   Prościzna!

   2. Przez cały „proces” możemy korzystać tylko z dźwięków danej gamy. W
   tym przypadku jest to proste, bo gama C-dur zawiera tylko pełne dźwięki.
   Więc robimy na przykład „motywik” na 4 takty – na każdy takt jeden dźwięk
   z gamy. Typowo ogniskowe ;]. Ja wziąłem 4 dźwięki: G, A, C, G. Teraz muszę
   zdecydować, do którego bardziej pasuje moll, a do którego dur, co będzie
   lepiej brzmiało… Ale mogę się tego łatwo domyślić. Dlaczego? Bo
   korzystamy tylko z dźwięków z gamy C-dur. Ta zasada jest jak szkielet
   budynku – bez niej by się rozpadł, ona trzyma to do kupy i tym samym nie
   pozwala nam popełniać błędów w melodii. Akordy w tym motywie będą więc
   następujęce:

   G – dur:

   G||——–

   D||—-245-

   A||-235—-

   E||3——-

   Ktoś teraz powie, że w tym co pokazałem jest jeden niepełny dźwięk
   (niezgadza się więc z gamą C-dur) – Fis. To prawda. Ale tu chodzi o
   podstawowe akordy, czyli pierwsze trzy dźwięki. One są pełne. Jeśli tak,
   to resztę dorabiamy jak od gamy od prymy, czyli G. Gamy, która pasuje do tego
   akordu. I w ten sposób możemy powiedzieć np. Gitarzyście, jakie są akordy,
   on gra, a ty grasz co chcesz na każdym z dźwięków danej gamy (G). I będzie
   pasowało.

   Dalej są:

   A – moll:

   G||——–

   D||——57

   A||—578–

   E||578—–

   C – dur:

   G||—–245

   D||–235—

   A||35——

   E||——–

   I z powrotem G.

   Jeśli mi nie wierzycie, sami zagrajcie. Pasuje jak ulał. Teraz wy weźcie
   byle jaką gamę mollową lub durową, wybierzcie na przykład prymę, tercję
   i kwintę (najpopularniejsze) i zróbcie to samo. A na końcu waszego kawałka
   dajcie jeszcze raz prymę, według kolejnej reguły… Pasi?

   A wiecie co to za kawałek, ten co wam przestawiłem? Czasami macie
   przyjemność słyszeć go w telewizji… To Baśka Wilków.

   Na koniec dodam jeszcze, że nie bierzcie na serio tego „eksperymentu”.
   Możecie z tej reguły korzystać, ale nie było to móją intencją. Chciałem
   pokazać jak dużo jest w muzyce reguł, jak dużo można zrobić z niczego,
   gdy nie ma się pomysłu, że muzyka to nic nadzywaczaj trudnego, wystarczy
   tylko pokombinować i może wyjść dobra piosenka. A wy róbcie kawałki ze
   słuchu, bo muzyka to przede wszystkim sztuka, a nie „odcinki” tworzone przez
   machinę. Koniec wykładu.

3. Hej !

   Nie kapuje jeden rzeczy 🙂 Mianowicie skąd mam wiedzieć, który

   akord molowy czy durowy mam zagrać ? Rozumiem, że leci się na czuja tzn .
   który lepiej brzmi ?

4. One brzmią inaczej i tyle. Ja wolę molowe, bo tak. Ale jak uważam, że
   lepiej grać po durowych, to je gram.

5. ok rozumiem 🙂

6. kurcze troszke tego nie kapuje ale mam nadzieje ze to zaczaje;/:D pozdrawiam

Możliwość komentowania została wyłączona.