tubas – …czas umierać?

11 komentarzy

1. Zjedz ciacho i zapomnij 😉

2. Z chęcią bym się pouczył u Ciebie Tubasie, ale nie coverów a właśnie
   teorii itp.

   Niestety, nie mam takich możliwości 😀

3. Nie rozumiem coverowania z nauczycielem, chyba, że gra się na innych
   instrumentach albo uczy rytmiki/groovu/teorii etc.

   A co do młodzieży to zgodzę się z kolegą Tubasem. Nie dziwota, że chcemy
   ustatkować sobie jakąś pozycję muzyczną i żyć z grania. Sam chciałbym
   być tak dobry, żeby robić to zawodowo i choć pewnie mi się to nie uda
   dalej ćwiczę. My, młodzi, mamy do siebie to, że buntujemy się i stawiamy
   wszystko na jedną kartę. To chyba taka najwyraźniejsza cecha młodych,
   ambitnych ludzi (o młodych, nieambitnych pijakach z domów akademickich
   biegających na dyskoteki i wciągających kreski długości niemieckich
   autostrad celowo się nie wypowiem).

   Wg mnie granie z kimś tak doświadczonym traktowałbym jako okazję do nauki
   czegoś, poprosił o radę, ale i jako sposób na nawiązania stosunków,
   które wyeliminowałyby to, że (z powodu dobrego wychowania i szacunku)
   mówiłbym np do Tubasa: „Dzień dobry, proszę Pana!”;p .

4. O, kurna! Uświadomiłem sobie właśnie, że kto wie, czy mnie nie czeka za
   jakiś czas odwrotna sytuacja – co nie daj Boże!

   😀

   :ochlaj:

5. @Arcyfelix[…:
   […]granie z kimś tak doświadczonym traktowałbym […]jako sposób na nawiązania stosunków, które wyeliminowałyby to, że (z powodu dobrego wychowania i szacunku) mówiłbym np do Tubasa: „Dzień dobry, proszę Pana!”;p .

   „Arcyfeliksie”! Za każdym razem jak mnie spotkasz masz nie tylko prawo, ale
   wręcz zobowiązuję Cię do używania formy: „tubasie”!…

   To samo zresztą dotyczy wszystkich forumowiczów, tylko proszę o
   przedstawianie się forumowym nickiem z „basoofki” lub „basscity”, abym
   wiedział z kim mam do czynienia. 😀

   Wracając do coverów, to wykuwanie ich na zasadzie: „- Nacisnąć palcem
   środkowym najgrubszą strunę na piątym progu, potem palcem wskazującym
   następną strunę na czwartym progu, itd…” bez pojęcia co się gra,
   dlaczego i nie potrafiąc samemu tych dźwięków odnaleźć, ale za to
   przychodząc z sześciostrunową(!) basóweczką nastrojoną przez kogoś w
   jakimś dziwacznym stroju, nie jest takim rzadkim zjawiskiem – niestety!

   Tu odwołam się do tzw. „tabów”, które są właśnie dokładnie tym co
   wspomniałem wyżej, ponieważ w ogóle nie zmuszają korzystających z nich do
   kształcenia słuchu, samodzielnego myślenia i pogłębiania profesjonalnej
   wiedzy.

   Nie chcę wsadzać kija w mrowisko i narażać się fanom tego „zapisu”, więc
   powiem im tylko, że czas zmienić pieluchy na normalną bieliznę… he…
   he… he…

6. @Bjarni: Z chęcią bym się pouczył u Ciebie Tubasie, ale nie coverów a właśnie teorii itp.

   Niestety, nie mam takich możliwości 😀

   Robię co mogę, zarówno na „basoofce”, jak i na „basscity”…

   😀

7. @tubas:

   @Bjarni: Z chęcią bym się pouczył u Ciebie Tubasie, ale nie coverów a właśnie teorii itp.

   Niestety, nie mam takich możliwości 😀

   Robię co mogę, zarówno na „basoofce”, jak i na „basscity”…
   😀

   Wiem i jestem za to cholernie wdzięczny, choć mam niewdzięczną rolę
   basisty prymkowego w death metalu, więc w tym projekcie mi się to nie przyda,
   ale może kiedyś… 😉

8. Ok, będę się stosował do zobowiązania!

   Mam nadzieję, że na następnym Graj-mi-dół spotkamy się, ba! – wypijemy
   nie jedno piwo!

9. No Arcyfeliksie, musisz być czujny bo Tubas piwko to piję jak wodę, ale lubi
   wódę 🙂

   Coś wiem o tym:)Serce rośnie, że Tubas wrócił do formy po urlopie:)

   Tubasku Twoje zdrowie. Ja właśnie olałem i chyba ze wzajemnością – granie
   na weselach.

   Nie mam serca do tego. Jednak pewnych rzeczy nie da się oszukać, a mam
   wrażenie, że szukałem substytu. Jednak rocknroll jest mi najbliższy:)

   Pozdrawiam Cię Tubasie serdecznie, może uda nam się spotkać chociaż raz
   przed następnym GRAJMIDOLE?

   Wszystkiego dobrego

10. Halo, „Vivaldi7”! Przypuszczałem, że ze swoim rockowym i rythm@bluesowym
    zacięciem za długo na weselach nie pograsz.

    To da się wytrzymać, ale pod warunkiem bardzo zaprzyjaźnionej prywatnie
    ekipy, dla której każda „chałtura” jest okazją do towarzyskiego spotkania
    na koszt zleceniodawcy, he… he… he…!

    Traktowanie tego typu pracy wyłącznie w kategoriach zarobkowych szybko
    zaczyna nużyć i albo się popada w pijaństwo bez sensu – bo z nudów, albo
    pojawiają się konflikty, albo ucieka się do tego, co w sercu gra – jak w
    Twoim przypadku!…

    EDIT: W moim wypadku, po zakończeniu 19-letniej współpracy z teatrem,
    najczęściej na weselach chałturzyłem z kumplami z wojska. Oni nadal
    zawodowo grali w orkiestrze wojskowej i była to świetna okazja, żeby po 20
    latach od „wyjścia do cywila” spotykać się z nimi prawie co tydzień. Cały
    czas przy tym grałem w kilku innych składach i projektach. Wcześniej wesela
    grałem rzadziej (ze względu na teatr), za to z koleżkami ze składu
    dixielandowego, więc też bezboleśnie… Najważniejsze w takich ekipach, to
    mieć podobne poczucie humoru, lubić się nawzajem i nie napinać za bardzo.
    Trochę luzu bardzo pomaga w życiu – nie tylko muzycznym!

    Twoje zdrowie Waldi i niech Elvis oraz inni bogowie rocka nad Tobą
    czuwają…

    😀

11. @Arcyfelix: Nie rozumiem coverowania z nauczycielem, chyba, że gra się na innych instrumentach albo uczy rytmiki/groovu/teorii etc.

    Coverowanie, to ważny etap. Problem zaczyna się, gdy uczy się młodziaka tak
    samo jak idol naciskać palce. Granie standardów jazzowych, to też
    coverowanie w sumie, a jednak rozwijające 😀

Możliwość komentowania została wyłączona.