50′

W czasach siermiężnego Stalinizmu, gdy w Polsce nie wiedziano co to gitara
basowa, tworzył sobie pewien pisarz.

Jest najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem, a w pewnym okresie był
najbardziej poczytnym nieanglojęzycznym pisarzem SF. Jego książki zostały
przetłumaczone na 41 języków i osiągnęły łączny nakład ponad 30 mln
egzemplarzy

O Lemie mówi się, że był bardziej filozofem, niźli wizjonerem. Nie ulega
wątpliwości, że największą wartość literacką w dziełach Lema stanowią
aspekty filozoficzne, ludzkie zachowania i emocje, pierwotne instynkty które
budziły się w bohaterach w sytuacjach ekstremalnych, mimo postępu
cywilizacji i technologii. Jakże kontrastujący i piękny jest obraz
człowieka który otoczony zewsząd technologią i postępem wyzwala swoje
pierwotne instynkty by np. ratować życie przyjaciela.

Jednakże pogląd o mniejszym znaczeniu świata przedstawionego w utworach
pisarza zmienia się coraz bardziej, ponieważ kolejne jego przypuszczenia i
wizje znajdują swoje odbicie w rzeczywistości.

Polecam szczególnie dwie pozycje Lema: Obłok Magellana z 55′ roku i Eden z
59′. Książki mniej znane, rzucające zupełnie inne światło na wiele spraw,
często elementarnych – człowiek, życie, idee. Są też wątki bardziej
oryginalne: „Holocaust” w innej galaktyce? Schizofrenia wywołana próżnią?
Proszę bardzo.

W Obłoku Świat to doskonała, komunistyczna superkomórka, ludzie zbudowali
statek który będzie podróżował do sąsiedniego układu gwiazdowego, a
uczestnik wyprawy: lekarz-narrator odkrywa podczas jej trwania ponadczasowy
sens miłości i przyjaźni. Gruba pozycja. Eden : grupa
podróżników-naukowców w skutek błędu w obliczeniach rozbija się na
planecie Eden a potem… no cóż to wykracza poza moje zdolności opisu. Nie
są to łatwe lektury, ale jeśli ktoś ulegnie czarowi narracji Lema,
wsiąknie na dłużej. Poza tym pisarz kreuje w swoich dziełach „organiczne
sci-fi”. Próżno nam w jego książkach szukać robotów, tabletów,
reaktorów, wyświetlaczy. Są za to automaty, żarówki(!), stosy atomowe,
rozrządy, dźwignie. Podejście a’la Jack White: fight with it. Tak, ludzie w
czasach wszechobecnej technologi nie mają już za bardzo z czym walczyć,
więc walczą z samym sobą. Nasz lekarz biega maraton (świetny rozdział, ci
którzy lubią biegać będą czytać go z zapartym tchem) oraz wspina się. I
nie je fast foodów. Na szczęście.

Czasami lektura wygląda jak fizyczny plac zabaw. Nie wspominając już o
Ijonie Tichym, czy pilocie Pirxie, tam fizyka styka się z groteską i humorem,
ale ten styl pisania, to zupełnie inna bajka 🙂

Amerykańscy twórcy sci-fi myśleli, że Lem nie jest konkretną osobą, lecz
radziecką grupą naukowców piszących książki o fantastyczno-naukowe
(Pewnie z uwagi na dziwne „skrótowe” nazwisko)!!!

Najbardziej znane oczywiście są Solaris , czy Powrót z gwiazd . Mi
najbardziej podobały się w.w.