tubas – …ludzie z żelaza!

Pierwszy dzień roboczy nowego roku!

W pracy od 7:57.

Jest sennie, nawet właściciele firmy w 50% nieobecni. Pozostałe 50% też
przyjechało spóźnione i jakieś niemrawe…

Rano, jak byłem jeszcze sam w biurze, to załoga zażądała wolnego dnia, bo
inaczej odetną mnie od wędzarni!

To była okrutna groźba, ale prowodyrów zapamiętałem i karę dla nich
jeszcze wymyślę.

: )

A tak przy okazji:

Pamiętam jak kiedyś wracaliśmy z sylwestrowego grania porannym autobusem, bo
po sprzęt mieliśmy przyjechać autkami dopiero po wytrzeźwieniu i
wypoczęciu.

W Nowy Rok po południu zajeżdżamy po naszego perkusistę, a jego siostra
mówi, że nie wrócił. Miał wysiąść ostatni, ponieważ mieszkał przy
samej zajezdni PKS.

Poszliśmy w kierunku zajezdni przez park, którym powinien wracać do
domu.

Patrzymy, a tam w rowie pod skarpą leży jakieś ciało! Podbiegamy…
Rysio!

Widać ślady na śniegu, że spadł ze skarpy i wczołgał się głową
naprzód w zaspę pod krzaczkiem.

Potrząsamy nim, a on na to:

„- Co jest, co mnie szarpiecie? Spać mi się chce – spier……..!”

Pytamy:

„-Nie zimno ci?”

A on na to:

„-Było zimno, ale się przykryłem…”

Docuciliśmy go, pojechaliśmy po graty, a on całą drogę narzekał, że tak
mu się dobrze spało zanim go obudziliśmy.

Skubany, nawet kataru od tego nie dostał!

Byli kiedyś „ludzie z żelaza”, nie?!

; )