tubas – jeszcze luźniejsze gadki…

Dopadła mnie nostalgiczna tęsknota za dawnymi czasami, które odeszły w
przeszłość wraz z „komuną”…

Znany już Czytelnikom tego bloga Pepsi, na gitarze i na basie grał od
dziecięctwa nieledwie.

Jako muzyk gastronomiczny pracował na etacie w dość ekskluzywnych knajpach
hotelowych już od czasów ogólniaka. Za „komuny” była to fucha jak diabli,
wiążąca się z niezłą pensją, „bokami”, wyżerką i popitką oraz bogatym
„życiem towarzyskim”.

Niestety „Pepsi” postanowił się ustatkować!

Zaczął grać jazz i związał się z teatrem już kilka lat przede mną, a
żeby utrzymać konsumpcję na poziomie, do którego zdążył się
przyzwyczaić – został „prywaciarzem”.

Prowadził budkę z kurczakami z rożna oraz innymi przegryzkami, a także
PIWEM – wówczas rzadkim rarytasem. Ustawiało go to bardzo wysoko w rankingu
pożadanych znajomości…

😀

Nie był wyjątkiem wśród moich kolegów. W tym czasie likwidowano etaty
muzyków w knajpach, a po niedługim czasie i w „Estradach”. Z dorywczych grań
trudniej było się utrzymać i zmuszało to do jeżdżenia „po świecie” na
kontrakty.

Nie każdy miał na to ochotę…

Znałem muzyka-hodowcę świń, muzyka-hodowcę byków rozpłodowych,
muzyka-prezesa spółdzielni rzemieślniczej, muzyka-taksówkarza bagażowego,
muzyka-cukiernika.

Zajmowali się wszystkim, co pozwalało im na granie bez oglądania się na
godziny pracy. A że dodatkowo „prywaciarstwo” w „komunie” wiązało się ze
sporymi dochodami, każdy z nich był „królem życia”!

„Pepsi” także był fundatorem większości „imprezek” teatralnych i kasą
zapomogowo-pożyczkową dla spragnionych.

Jak sięgam pamięcią do tamtych lat, to właściwie wszyscy znani mi muzycy
„przetransformowali” się wraz z ustrojem bez specjalnych szkód i w nowej
rzeczywistości też „dawali radę”.

Dzisiaj spotykam ich, jako wciąż aktywnych muzycznie, choć już głównie
dla własnej przyjemności, panów w moim wieku i dużo starszych.

PS.

Najstarszy z nich (dobrze po osiemdziesiątce), były puzonista i też swego
czasu gitarzysta basowy (a jakże!), jest właścicielem jedynego w okolicy
sex-shopu!

Jako ciekawostkę dodam, że bardzo adekwatnie do swojej „fuchy”, płynnie
włada językiem francuski w odmianie alzackiej… 😀

PPS.

„Metalowcom” skarżącym się, że gdzie oni mają wykorzystać wiadomości
teoretyczne i wiedzę o harmonii pozyskane dzięki „ściągom dla leniwych
basistów” dedykuję ten oto filmik:

https://www.youtube.com/watch?v=NkEqr2j056k

Jak widać basista w „metalu” niekoniecznie musi się ograniczać do
„powerchordów” granych szesnastkami w trzech pozycjach!